Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Duo Reges: constructio interrete. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Bork: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Tum enim eam ipsam vis, quam modo ego dixi, et nomen
inponis, in motu ut sit et faciat aliquam varietatem, tum
aliam quandam summam voluptatem, quo addi nihil possit;

Quis istum dolorem timet?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.
Hos contra singulos dici est melius.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Sed ego in hoc resisto;

Non semper, inquam;

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Hos contra singulos dici est melius.

Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint suavissima.